Als de eerste keer de Thayers Meeuw wordt gemeld, kan ik echt niet gaan kijken. Ik zit met mijn gezin in de Euroborg te genieten van FC Groningen-SC Cambuur. Jammer, mooie soort, maar je kunt niet alles hebben. Gelukkig wordt een week later de vogel weer gevonden. En nu kan ik wel. Het werd een heel aardige dag.
Door de zandsuppleties langs het Noordzeestrand zijn er enorme hoeveelheden meeuwen te zien. Tussen deze duizenden ratten van de zee vindt Leon Edelaar op 11 april bij Egmond aan Zee een Thayers Meeuw. Voorwaar geeen sinecure, de determinatie is namelijk niet eenvoudig.
Zoals ik al schreef was ik niet in staat te gaan, gevalletje jammer. Gelukkig vindt Erik Menkveld binnen een week de vogel terug, iets verder naar het noorden, bij Bergen aan Zee. En nu kan ik wel.
Op 17 april vertrek ik vroeg naar Bergen aan Zee en gelukkig kan ik direct aansluiten bij een aantal mensen die de vogel in beeld hebben. Gelukkig maar, alleen had ik hem er waarschijnlijk niet uitgehaald.
Om 10 uur verlaat ik Bergen aan Zee om een parkeerboete te voorkomen. Mijn plan is om nog even langs te gaan bij de Roze Pelikaan in Castricum en de Amerikaanse Oeverloper bij Medemblik, die steeds verder in zomerkleed komt.
Onderweg struikel ik eerst nog tegen een Zwarte Ibis aan, leuk!
De Roze Pelikaan heeft zijn intrek genomen in een dorpsparkje en is zo tam dat ik afstand moest nemen om een fatsoenlijke foto te kunnen nemen. Geeft niet echt een lekker gevoel.
De Amerikaanse Oeverloper laat zich in eerste instantie niet zien. Na anderhalf uur zoeken keer ik onverichterzake terug naar mijn auto, om op het strandje vlak bij de auto toch nog tegen de Amerikaanse strandloper aan te kleunen.
Lekker dagje!