Hij zat er al even te zingen. Dit schitterende mannetje Kleine Vliegenvanger. Hoog tijd dus om deze vogel eens met een bezoekje te vereren.
Vorig herfst ontdekte ik op Texel een Kleine Vliegenvanger. Deze was in winterkleed. Een alleraardigst vogeltje, maar vergeleken met dit adulte mannetje was het toch maar een bleek beestje. Ik was een beetje bang dat ik het vogeltje niet zou vinden, maar ten eerste was ik niet de enige die de vogel op de foto wou hebben en ten tweede zong het beestje de longen uit zijn lijf.
Opvallend vond ik dat het snaveltje welhaast doorzichtig leek. Het vogeltje had een vast rondje en ging soms schitterend zitten poseren. Helaas een beetje een nutteloze actie al dat zingen, er was geen vrouwtje in de buurt. Ik kan me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat het beestje soms wat melancholiek over zijn schouder keek.
Maar wat een plaatje! en de dag zou nog beter worden. Dat kun je in de volgende blog lezen.
