Vorig jaar tijdens het DB-weekend werd er op Schiermonnikoog een Amerikaanse Zee-eend ontdekt. Om Texel af te gaan en dan naar Schiermonnikoog te gaan, gaat me te ver. Gemist dus. Dit jaar kwam het toch nog weer goed.
Dit jaar is de (of een) Amerikaanse Zee-eend weer te bewonderen vanaf Schiermoonikoog. Ver weg op zee, de omstandigheden om hem te zien moeten dus goed zijn met goed licht en geen golven. Dat komt niet zo vaak voor en dan moet je ook nog de tijd hebben om naar Schiermonnikoog te kunnen afreizen. Vrijdag 28 oktober viel alles samen.
Om half zeven zat ik al op de boot naar Schiermonnikoog. Pikkedonker nog en ook toen ik op het eiland was, moest ik nog best lang wachten voor het licht was. Een boot later vond ik geen optie, die was pas om half tien, veel te laat. Ik had mijn fiets meegenomen, dus kon ik heerlijk op mijn gemak naar de Marlijn fietsen terwijl Schiermonnioog ontwaakte.
Voor zonsopkomst had ik me al heerlijk geïnstalleerd op het duin, maar er was nog te weinig licht om iets te zien. Ik zat niet alleen op het duin. Ook Aat Schaftenaar wilde een poging wagen om de vogel te zien, het was gezellig. We zagen 3 Blauwe Kiekendieven hun slaapplaats verlaten, een IJsgors vloog over en een Kleine Jager zat langdurig achter een zangvogeltje aan boven zee. Maar goed ik kwam voor de Amerikaanse Zee-eend. De Amerikaanse Zee-eend is het neefje van onze Zwarte Zee-eend. Ze lijken helemaal op elkaar, behalve een klein detail, de Amerikaanse Zee-eend heeft een knalgele snavel, die ook nog eens heel bol is. Dat laatste was vandaag maar goed ook. De zee-eenden zaten op grote afstand en je kon maar nauwelijks iets van snavels zien. Op een gegeven moment, het werd steeds lichter, pikte ik toch de bewuste vogel op. Aat kon nog net even door mijn scoop kijken en toen vloog de vogel op, om een paar honderd meter verder oostelijk weer te landen. Dat was een kort pleziertje en hoogst onbevredigend. Ik besloot dus maar een eind oostelijk weer op een duin te gaan zitten. Nu alleen, Aat wilden een plantje zoeken.
Schier onbegonnen werk, een zee afkijken, zoekend naar een zee-eend die tussen honderden ver weg op zee, in verspreide plukjes op water dobberende, andere zee-eenden enkel opvalt door een andere snavelkleur. En toch lukte het. Ik heb de vogel langdurig met een 60 x vergroting met de zon in de rug kunnen bekijken en dan knalt zo'n snavel er echt wel uit.
Foto's maken bleek een ander verhaal. Door de grote afstand moet ik het doen met een paar bewijspixels. Het geeft niet. Mooie dag gehad en na de zee-eend nog heerlijk een dag over het eiland gefietst.
28 oktober 2022, Amerikaanse Zee-eend, Schiermonnikoog
28 oktober 2022, Amerikaanse Zee-eend, Schiermonnikoog