Vorige week zei ik nog tegen Ellen: 'Ik heb wel weer eens zin in een nieuwe soort...' Vandaag kon die wens al worden ingewilligd. Wat moest ik er voor doen? Vrij regelen op het werk en 550 km rijden. Het was het waard!
Zondag, net voor ik met Frank uit eten ga in het kader van "mannendag" gaat mijn telefoon af; Steppevorkstaartplevier in Zeeland. Prima, leuk, zit er ook al een in Noord-Holland. Het wordt leuker als tijdens de pizza de waarneming wordt gewijzigd in Vorkstaartplevier. Heb ik ook al, maar desalniettemin een leuke waarneming. Had ie dichterbij gezeten, dan was ik vast op fotosafari gegaan.
Ik krijg een rotschrik als de waarneming weer wordt gewijzigd: Oosterse Vorkstaartplevier! Shit, die wil ik wel zien, maar dat red ik niet meer voor het donker. Ik hoop dat de vogel er maandag nog zit.
Maandag, een werkdag... Maar in het najaar heb ik mijn agenda op de maandag en de vrijdag bewust een beetje vrij van afspraken. Ik heb nog een hoop vrije dagen, dus bij een goede soort kan ik eventueel op pad. Het strijdplan voor deze maandag is; vroeg naar het werk, hopen op de verlossende piep, computer afsluiten, zwaaien en rijden. Het gaat precies zo. Half acht op het werk, half negen verlossende piep, half tien rijden...
Ruim twee en een half uur, maar dan heb je ook wat! Schitterend beestje die eerst wat ver weg suf in de modder zit. Dan valt zo'n vogel nauwelijks op... Maar dan gaat de vogel jagen en voert een fantastische vliegshow op! Veel foto's gemaakt (ca. 300), en twee platen waar ik erg tevreden mee ben... Soort 419, Oosterse Vorkstaartplevier, het najaar is begonnen!
