Al weken verheugde ik me er op; het Dutch Birding Vogelweekend op Texel. Samen met mijn vader. Ik droomde van bosjes kloppen, zeldzame vogels en schitterende waarnemingen. Het liep heel anders.
Het leek helemaal goed te gaan. Voor dat het weekend begon was er al een Struikrietzanger ontdekt op de Noordpunt. Met een bewolkte nacht voor de boeg was de hoop groot dat de vogel bleef zitten. Maar mijn hoop vervloog al snel toen ik donderdagmiddag ziek van mijn werk thuis kwam. Buikloop, en niet te zuinig ook. Snel op bed, veel slaap pakken en hopen dat het de volgende dag beter zou gaan.
Het ging de volgende dag beter, niet veel maar iets, voldoende om af te reizen naar Texel. Eerst Pa gehaald en toen met gezwinde spoed naar Den Helder en verder naar Texel. Toen we op het eiland aankwamen werd de Struikrietzanger al weer gemeld. Het leek een inkoppertje, maar dan hadden wij buiten het weer gerekend. Met elke kilometer die we naar de noordpunt reden werd de wind harder, totdat er daadwerkelijk een stormachtige wind stond toen we bij de vogel aankwamen. Die vogel, ook niet gek, bleef mooi onder in de struikjes zitten, zodat wij onverrichterzake verder moesten vogelen. Het was niks! De wind, vergezeld van regen maakte vogelen onmogelijk. Een dag in mineur!
Zaterdag echter was het windstil, zodat wij het nogmaals bij de Struikrietzanger gingen proberen. Nu was het wel raak. De vogel liet zich mooi zien en, door mij, slecht fotograferen. Toch mocht de vogel op de lijst, wat alweer de 412e soort voor mij betekende! Pa, die nog op weg is naar de 400, schreef met de Struikrietzanger zijn 398e soort bij.
Vrolijk vogelden we verder. Bij de Robbenjager zat een vogeltje te 'smekken' in de bosjes. Met enig geduld toverde ik een Braamsluiper uit het struweel. Niet de zeldzaamheid waarop ik hoopte, maar toch leuk.
De dag kabbelde wat door todat aan het eind van de middag een Bergfluiter werd gemeld bij de tuintjes. De roep was nog niet gehoord. Indachtig de mogelijkheid op een Balkanbergfluiter maakte ik haast om bij de tuintjes te komen. De vogel liet zich na een tijdje zien en fotograferen, maar helaas niet horen. Op basis van de foto's en dan met name op basis van de vleugelformule lijkt een Balkanbergfluiter niet uit te sluiten. Daarnaast is een heel beperkt roepje opgenomen die van een Balkanbergfluiter zou kunnen zijn. Maar er is nog geen consensus, zodat de vogel vooralsnog als bergfluiter spec. te boek gaat.
Kijkend naar de vogel kwam de melding dat er een Stormvogeltje langzaam Noordwaarts langs de kust van Texel vloog. Dit was het startsein voor een doldwaze sprint naar de punt van het eiland, alwaar we na 1,5 uur moesten constateren dat het geren voor niets was geweest. de vogels (er bleken er zelfs twee te zijn) werden niet gezien. Pa, ouder en daardoor mogelijk wat wijzer had de ren over het strand aan zich voorbij laten gaan en wachtte me op bij de auto. Na deze mooie zaterdag togen we naar ons onderkomen.
Zondag en maandag was het weer ronduit slecht en vogelden we de tijd uit. Volgend jaar weer? waarschijnlijk wel, maar dan hopen we wel op beter weer.