Je kunt wel gaan zegt Ellen. Klopt! Ik bel snel mijn vader. Hij wil niet. Dan roept een klein stemmetje dat hij wel mee wil. En zo gaan alsnog een vader en een zoon naar Texel!
Ik scheur langs Drachten, Heerenveen, Joure, Sneek en over de Afsluitdijk. Achterin zit Frank. Ook hij scheurt, maar dan met Mario op zijn Nintendo.
Als we in de veerhaven aankomen zien we de boot net wegvaren, da's jammer, uurtje wachten. Frank vindt het niet erg, hij speelt rustig verder op zijn Nintendo.
Als we eindelijk de boot op mogen stopt Frank te spelen en begint hij als een grote meneer te netwerken. Hij praat honderduit, met alle aanwezige vogelaars.
Het blijkt dat hij hier zelfs mee doorgaat als we even later de vogel in beeld hebben. Zinnen als: "deze heeft mijn opa nog niet" , "hij komt uit China" en "kijk maar even door mijn telescoop, hij zit in beeld!" stromen hem uit de mond. Ik weet niet waar ik meer van geniet, van de Steppeklapekster (nummer 405) of van Frank? Ik denk het laatste!